Een persoonlijk verhaal
Tot een paar jaar geleden ben ik mantelzorger van mijn oma geweest. Zij leed aan Alzheimer. In die tijd wist ik nog niet hoe ik het gesprek met mijn oma kon voeren over haar verdriet en angsten rond haar ziekte. Ik wist dat zij mij er niet mee wilde belasten. Om elkaar te sparen keken we elkaar betekenisvol aan en zwegen. Ik heb haar verdriet, frustratie, boosheid en eenzaamheid met lede ogen aangezien, niet wetend wat te doen. Aanvankelijk thuis, en later in het verpleeghuis, is het me opgevallen dat zij met gerichte aandacht tot veel meer in staat was. Onder de op het eerste gezicht apathische houding bleek een reservoir aan humor, levenslust en nieuwsgierigheid te liggen. Dit is het zaadje geweest waaruit mijn nieuwe passie en missie zijn gegroeid.

Passie en missie
De mensen die ik begeleid onderzoeken zichzelf door middel van hun creativiteit. De individuele keuzes en betekenisgeving, zichtbaar in elk werkstuk, brengen iedere keer verrassingen en nieuwe inzichten. Die verwondering geldt ook voor mij. Liefde voor mijn medemens en voor het beeldende materiaal komen zo op een inspirerende manier samen.  Tijdens moeilijke levensfasen is intermenselijk contact en echte aandacht van groot belang. Als ik daar een aandeel in kan hebben is mijn missie geslaagd.