“Ik wist niet dat ik zó mooi kan tekenen! Ik kijk er steeds met plezier naar. Maar ik kan ook alle moeilijke dingen met je bespreken, dat lucht op”.

mevrouw V. (vasculaire dementie)

De begeleiding van mensen met dementie hangt af van de mate en specifieke vorm waarin de ziekte zich manifesteert. Vlak na de diagnose spelen emoties als boosheid, angst en verdriet een belangrijke rol. Vaak probeert men zich beter voor te doen dan het feitelijk gaat. Hulp om hiernaar te kijken en tot acceptatie en verwerking te komen kunnen deze moeilijke periode draaglijker maken. Ook voor de partner.
In een later stadium speelt de belevingsgerichte aanpak, in het hier en nu, met respect voor wie zij zijn en wat zij nog kunnen een steeds grotere rol.
Voor mensen met dementie, die zichzelf (veelal bewust) kwijtraken en de controle voelen wegglippen, blijkt deze manier van werken prima aan te sluiten. Zij ervaren eigen regie en verantwoordelijkheid doordat alles op papier het resultaat is van hun eigen keuzes. De persoonlijke creativiteit is te zien in het tastbare werkstuk.

Aanvankelijk kan er weerstand bestaan vanwege de onbekendheid met de activiteit. Ervaring leert dat deze meestal verdwijnt als men gaat voelen wat de ervaringen teweeg brengen. Ik sluit altijd aan bij waar de ander op dat moment is, dus niets moet, we zoeken het plezier op. Aan de andere kant ligt het uiten en verwerken van frustratie en verdriet. Dit wordt niet vermeden, maar desgewenst in taal en in het beeldend materiaal opgezocht.